شهر گمشده پمپئی، ایتالیا

@val3

آژانس هواپیمایی آیشم متخصص و مجری مستقیم تور اروپا،تور ایتالیا، تور میلان، تور روم، تور واتیکان، تور ونیز، ویزای شنگن

پمپئی شهری بزرگ و رومی در کامپانیا ، ایتالیا بود که پس از فوران کوه در خاکستر آتشفشانی دفن شد. وزوو در سال 79 م. در قرن نوزدهم و بیستم حفاری شده ، وضعیت عالی حفاظت از آن ، بینشی بسیار ارزشمند از زندگی روزمره روم می دهد. پمپئی شاید از نظر حجم داده در دسترس محققان ، غنی ترین سایت باستان شناسی در جهان باشد.

اسکان در کامپانیا

@val3

این منطقه در اصل در عصر مفرغ بر روی یک جسم برجسته در دهانه رودخانه سارنو مستقر شده بود. سایت پمپئی و مناطق اطراف آن مزایای آب و هوای مساعد و خاک آتشفشانی غنی را فراهم می کند که باعث شکوفایی فعالیت های کشاورزی ، به ویژه زیتون و انگور می شود. ساکنان اولیه درک نکردند که همان توده ای که آنها بر روی آن ساخته شده اند ، ناشی از فوران فراموش شده کوهی است که اکنون به ظاهر بی گناه است و شهر آنها را بیش از حد تحت الشعاع قرار داده است. با این حال ، در افسانه های یونان ، اشاره ای به قدرت آتشفشان یافت شده است که هرکول در اینجا در یک منظره آتشین با غولها جنگیده است. در واقع ، شهر نزدیک هرکولانیوم ، که به سرنوشت مشابه پمپئی دچار شد ، به نام این قهرمان نامگذاری شد. علاوه بر این ، سروویوس به ما اطلاع می دهد که نام پمپئی از pumpe گرفته شده است ، که مراسم بزرگداشت پیروزی هرکول بر غول ها بود.

یونانی ها در قرن 8 قبل از میلاد مستعمرات خود را در کامپانیا تأسیس کردند و اتروسک ها نیز در آنجا حضور داشتند تا اینکه در جنگ کوما در سال 474 قبل از میلاد توسط سیراکوزانی ها و یونانی های محلی شکست خوردند. از آن پس مردم سامنی از کوههای محلی نفوذ و تسلط خود را در منطقه آغاز کردند. قرن چهارم پیش از میلاد شاهد درگیری سامنی ها در جنگ های سامنی (343-290 پ. م) در سراسر کامپانیا و آغاز نفوذ روم در منطقه بود. پمپئی مورد علاقه روم قرار گرفت و شهر با رونق پروژه های بزرگ ساختمانی در قرن 2 قبل از میلاد رونق گرفت. با این حال ، پمپئی ، با منشأ سامنی خود ، همیشه به طور مستقل فکر می کرد وقتی که صحبت از اقتدار روم شد و سلا شهر را پس از یک شورش محاصره کرد و مستعمره خود را از ونوس در سال 80 قبل از میلاد ایجاد کرد ، و 4-5000 لژیونر را دوباره در شهر مستقر کرد. دوره دیگری از رونق به دنبال داشت ، مجلس سنا (ordo decurionum) تشکیل شد و آمفی تئاتر و اودئون جدید به ترتیب با ظرفیت 5000 و 1500 تماشاگر ساخته شد. پس از قرن ها فراز و نشیب ، این شهر به اوج خود رسیده بود.

به دنبال فعالیت های لرزه ای و تغییرات ساحلی ، این شهر باستانی اکنون 2 کیلومتر در داخل کشور قرار دارد اما در زمان رومی بسیار نزدیک به دریا و دهانه سارنو بود و حدود چهار متر پایین تر بود. شهر پمپئی روم حدود سه کیلومتر مربع مساحت دارد (یک سوم هنوز حفاری نشده است) اما حومه بیرونی نیز از جمعیت زیادی برخوردار بوده است. همچنین صدها مزرعه و حدود صد ویلا در حومه اطراف وجود داشت. جمعیت این شهر 10-12000 نفر تخمین زده شده است که یک سوم آنها برده هستند. دو برابر بیشتر مردم در مزارع و ویلا های اطراف زندگی می کردند. ساحل کامپانیا زمین مورد علاقه در رم بود و از این رو بسیاری از ویلاها مخصوصاً دارای منظره پانوراما در کنار دریا بودند. تصور می شود حتی نرو (سلطنت 54-68 م) ویلائی در نزدیکی پمپی داشته است و باید به یاد داشت که همسرش Poppaea Sabina بومی شهر بود.

یک مرکز تجارت پررونق

@val3

این شهر باستانی یکی از مهمترین بندرهای خلیج ناپل و سکونتگاههای اطراف آن مانند نوولا ، نوسریا و آکریا بود که محصولات خود را برای حمل و نقل در سراسر امپراتوری به پمپئی می فرستادند. کالاهایی مانند زیتون ، روغن زیتون ، شراب ، پشم ، سس ماهی (گاروم) ، نمک ، گردو ، انجیر ، بادام ، گیلاس ، زردآلو ، پیاز ، کلم و گندم صادر و واردات شامل میوه های عجیب ، ادویه ها ، صدف های عظیم ، ابریشم ، چوب صندل ، حیوانات وحشی برای میادین و برده های صنعت کشاورزی پر رونق بود. در مورد موضوع غذا ، علاوه بر مواد غذایی که در بالا ذکر شد ، می دانیم که رژیم غذایی مردم پمپئی شامل گوشت گاو ، گوشت خوک ، پرندگان ، ماهی ، صدف ، سخت پوستان ، حلزون ، لیمو ، انجیر ، کاهو ، کنگر فرنگی ، لوبیا و نخود نیز بوده است. اگرچه برخی از این خوشمزه ها و سایر غذاهای لذیذ ، مانند موش های بو داده عسلی و کبد خاکستری ، فقط در دسترس شهروندان بهتر قرار داشته است.

خود این شهر ، طبق رسم رومیان ، با دیواری با دروازه های فراوان احاطه شده بود ، که اغلب دارای دو یا سه ورودی قوسی بود تا ترافیک عابر پیاده و وسایل نقلیه را از هم جدا کند. در داخل دیوارها ، خیابان های گسترده و سنگفرش شده با یک طرح منظم وجود دارد (به استثنای گوشه جنوب غربی بسیار تصادفی) اما هیچ نام و شماره خیابانی وجود ندارد. همچنین شواهدی وجود دارد که ترافیک در خیابانهای خاص به یک جهت محدود بوده است. این شهر ترکیبی حیرت انگیز از چندین هزار ساختمان را در خود جای داده است: مغازه ها ، ویلا های بزرگ ، مسکن متوسط ، معابد ، میخانه ها (cauponae) ، ظروف سفالی ، زمین ورزش ، حمام ها ، توالت های عمومی ، یک سالن بازار (macellum) ، مدارس ، برج های آب ، یک شیرخوارگاه ، کالاهای کامل ، یک کلیسا ، فاحشه خانه ها و تئاترها. در میان همه اینها صدها زیارتگاه کوچک برای انواع خدایان و اجداد و حدود چهل چشمه عمومی وجود داشت. به طور خلاصه ، پمپئی تمام امکاناتی را که انتظار می رود در یک جامعه پر رونق و مرفه پیدا شود ، داشت.

پمپئی ویلاهای بزرگ زیادی داشت که بیشتر آنها در قرن 2 قبل از میلاد ساخته شده اند و منشأ استعمار یونان را در این شهر نشان می دهند. ورودی معمولی این اقامتگاههای مخمل خواب دار یک درب کوچک خیابان با یک راهرو ورودی (fauceis) بود که به یک دهلیز بزرگ ستونی با یک استخر مستطیل شکل آب (impluvium) به آسمان باز می شد و اتاق های دیگر ، به عنوان مثال ، یک اتاق خواب (مکعب) یا اتاق ناهار خوری قابل دسترسی بود. صفحه های متحرک که اغلب با صحنه های افسانه ای تزئین می شوند ، اتاق هایی را از هم جدا می کنند و در زمستان در گرمای هوا که توسط منقل تهیه می شود ، نگهداری می شوند. سایر ویژگی های مشترک یک فضای تبلینیوم یا سالن بود که در آن بایگانی ها و اشیا با ارزش نگهداری می شد و همچنین مکانی برای فرقه نیاکان (alae) وجود داشت که بخشی از زندگی خانوادگی رومی ها بود. از ویژگی های بارز این اقامتگاه ها موزاییک های با شکوه کف آنها است که انواع صحنه ها از افسانه ها گرفته تا فعالیت های تجاری صاحب خانه را به تصویر می کشد.

بسیاری از خانه ها دارای یک باغ خصوصی (hortus) با مجسمه ها ، چشمه های آراسته ، آلاچیق های پوشیده از درخت انگور ، سایبان بودند. بسیاری از اقامتگاه های خصوصی حتی مناطقی به باغداری اختصاص داشتند. خانه فاون نمونه ای خوب از اقامتگاه معمولی و باشکوه پمپئی است.

بسیاری از ویلاهای بزرگتر همچنین دارای تریکلینیوم دائمی یا محل غذا خوردن در باغ بودند تا مهمانان بیرون روی نیمکتهای بالشتی غذا بخورند. ده ویلای از این دست حتی دارای سیستم کانال های کوچکی بودند که بین غذاخوری ها جریان داشتند تا در حالی که ظروف از کنار آنها عبور می کردند ، می توانستند غذاهای لذیذ ارائه شده را انتخاب کنند. آن ویلاهای فاقد چنین جذابیت هایی غالباً از نقاشی های دیواری ترومپل اویل برای ایجاد توهم چشم اندازهای منظره استفاده می کردند. در واقع ، نقاشی های دیواری این اقامتگاه ها همچنین به تعداد بیشماری از مناطق دیگر زندگی مردم پمپئی مانند دین ، جنسیت ، رژیم غذایی ، لباس ، معماری ، صنعت و کشاورزی بینش داده اند. آنها همچنین ، بعضاً وضعیت میهمانان را به طور رسمی تنظیم شده برای نشستن نشان دادند ، به طوری که اهمیت مهمان در هنگام حرکت در جهت عقربه های ساعت به دور دایره غذاخوری ها صعود می کرد و گاهی اوقات تزئینات دیوار وضعیت مهمان را که در مقابلش غذا می خورد منعکس می کند.

در تضاد کامل با اقامتگاه های ثروتمندتر ، محل های بردگان نیز سالم مانده اند و وجود تنگ و زندان مانند این بخش عظیم از جمعیت را نشان می دهد. معماری متواضع دیگر شامل اقامتگاههای اساسی دو طبقه یا بعضاً سه طبقه ، میخانه های ساده و ساختمانهای کوچک ، چیزی بیشتر از اتاقک پرده دار ، جایی که روسپی های طبقه پایین تجارت خود را انجام می دادند.

کوه وزوو بیدار می شود

@val3

منطقه اطراف کوه وزوو اولین علامت هشدار دهنده خود مبنی بر اینکه کوه در حال بیدار شدن است هنگام وقوع یک زمین لرزه عظیم در پنجم فوریه سال 62 م. این زمین لرزه به بزرگی 7.5 ریشتر و شهرهای اطراف را ویران کرد. حتی مناطقی از ناپل که 32 مایل دورتر است ، آسیب دیدند. در پمپئی ، تعداد کمی از ساختمان ها از خسارت در امان ماندند. معابد ، خانه ها و بخشهایی از دیوارهای ضخیم شهر فرو ریخت ، آتش سوزی بخشهایی از شهر را ویران کرد و حتی گوسفندان در حومه اطراف بر اثر انتشار گازهای سمی از بین رفتند. شمار کشته شدگان احتمالاً تا صدها تا هزاران نفر بود. تأمین آب شهر باستانی نیز با آسیب به قنات ها و لوله های زیرزمینی به شدت تحت تأثیر قرار گرفت. روند ریکاوری نیز با ریزش پل روی سارنو با مشکل روبرو شد. اوضاع به حدی بد بود که بخش قابل توجهی از مردم برای همیشه شهر را ترک کردند. با این حال ، به آرامی ، شهر تعمیراتی انجام داد ، برخی با عجله و برخی دیگر مورد توجه بیشتری قرار گرفتند و زندگی به حالت عادی بازگشت. تعمیرات و اصلاحات مدنی نیز باید با سفر سلطنتی امپراطور نرون در سال 64 م صورت گیرد ، فرصتی که منجر به لغو ممنوعیت بازی های گلادیاتور شد که پس از شورش های مشهور جمعیت در سال 59 م. رخ داد.

فعالیت های لرزه ای برای دهه آینده ادامه داشت اما به نظر می رسید که مردم را آشفته نکرده است. زندگی و تعمیرات فاجعه سال 62 م تا سال 79 م ادامه داشت. پس از آن ، در اوج تابستان بود که اتفاقات عجیب و غریب شروع به رخ دادن کرد. ماهی ها در سارنو مرده شناور شدند ، چشمه ها و چاه ها به طرز غیرقابل توجیهی خشک شدند و انگورها در دامنه های کوه وزوو به طرز مرموزی پژمرده شدند و مردند. فعالیت لرزه ای ، اگرچه قوی نبود ، اما به طور چشمگیری افزایش می یابد. چیزی به وضوح درست نبود. به طرز عجیبی ، اگرچه برخی از مردم شهر را ترک کردند ، اما به نظر می رسید که اکثر مردم هنوز نگران وقایعی نیستند که اتفاق می افتد ، اما اندکی می دانستند که در معرض آخرالزمان قرار دارند.

فوران آتشفشان در پمپئی ، 79 م

@val3

صبح روز 24 اوت 79 م (تاریخ سنتی ، اگرچه کتیبه ای جزئی که در سال 2018 م در این مکان کشف شد ، نشان می دهد که فوران در اواسط ماه اکتبر بوده است) یک انفجار عظیم نشان داد که ماگما در حال ساخت است هزار سال گذشته سرانجام از دهانه وزووی عبور کرد. آتش و دود از آتشفشان فرو ریخت. در این مرحله ، ممکن است به نظر برسد که کوه کاری بیش از ارائه یک نمایشگر آتش سوزی بی ضرر انجام نمی دهد اما در وسط روز کوه وزوو فوران کرد: یک انفجار بزرگتر کل مخروط وزوو را منفجر کرد و ابر قارچ عظیم ذرات آن تا 27 مایل (43 کیلومتر) به آسمان رفت. قدرت انفجار 100000 برابر بیشتر از بمب هسته ای تخریب شده هیروشیما در سال 1945 م محاسبه شده است. خاکستری که در پمپی شروع به باریدن کرد وزن کمی داشت اما تراکم آن به حدی بود که در عرض چند دقیقه هر سانتی متر آن پوشیده شد. مردم سعی می کردند از شهر فرار کنند یا جایی که می توانند پناه بگیرند و کسانی که پناهگاه ندارند با ناامیدی سعی می کردند خود را بالاتر از لایه های متحرک مواد آتشفشانی نگه دارند.

سپس در اواخر بعد از ظهر یک انفجار مهیب دیگر صدا درامد و ستونی از خاکستر را شش مایل بالاتر از ابر قبلی ارسال کرد. هنگامی که خاکستر سقوط کرد ، سنگهای آن سنگین تر از اولین فوران بود و مواد آتشفشانی که شهر را از بین برده بودند ، چندین متر ضخامت داشتند. ساختمانها در زیر وزن جمع شده شروع به ریزش می کنند. بازماندگان برای محافظت بیشتر در نزدیکی دیوارها و زیر پله ها جمع شده اند ، برخی عزیزان خود را در آغوش می گیرند یا با ارزش ترین داشته های خود را بر میدارند. سپس در ساعت 11 شب ابر عظیمی که در بالای آتشفشان قرار داشت فرو ریخت و در شش موج ویرانگر خاکستر و هوا فوق العاده گرم شده شهر را خفه کرد و بدن کل مردم را خفه و پخته کرد. هنوز خاکستر مرتباً در حال سقوط بود و بی وقفه شهر پر جنب و جوش که یک متر عمق داشت دفن شد ، تا از بین برود و فراموش شود و از روی زمین پاک شود.

کشف مجدد و باستان شناسی

@val3

با شروع کار ساخت کانال سارنو سرانجام پمپئی در سال 1755 م کشف شد. ثابت شده است که داستان های محلی "شهر" بر اساس واقعیت بنا شده است ، زمانی که تنها در زیر چند متر از بقایای آتشفشانی یک شهر کامل قرار دارد. از آن به بعد ، پس از یک سری کاوش های بزرگ ، پمپئی به یک نقطه توقف اساسی در تور بزرگ مد تبدیل شد و بازدیدکنندگان مشهوری مانند گوته ، موتزارت و استندال را شامل می شد. در واقع ، دومی کاملاً احساس عجیب و قدرتمندی را در مورد بازدیدکننده مدرن این پنجره عظیم به گذشته ایجاد کرد وقتی نوشت ، "... در اینجا شما احساس می کنید انگار ، فقط با حضور در آنجا ، بیش از هر محقق دیگری درباره این مکان می دانید.

علاوه بر بقایای معماری ، به دانشمندان پمپئی معدن آثار تاریخی بسیار نادرتری ارائه شده است ، یک گنجینه واقعی از داده ها که بینش منحصر به فرد گذشته را ارائه می دهد. به عنوان مثال ، تعداد مجسمه های برنزی باعث شده دانشمندان تشخیص دهند که این ماده بیشتر از آنچه تصور می شد ، در هنر روم مورد استفاده قرار گرفته است. یک منبع خاص غنی از داده ها بقایای اسکلتی بوده و امکان تهیه گچ از برداشت های مرده در مواد آتشفشانی شواهدی را نشان می دهد که دندانهای خراب یک مشکل رایج بوده است - مینای دندان توسط تراشه های سنگ در نان فرسوده شده است ، باقی مانده از سنگ فرز بازالت. پوسیدگی دندان و آبسه های ناشی از یک رژیم غذایی با شیرین یک مشکل رایج بود و سل ، تب مالت و مالاریا نیز شیوع زیادی داشته است. بقایای اسکلتی بردگان ، که غالباً علی رغم فاجعه هنوز زنجیر شده است ، حکایت از سو تغذیه ، آرتروز مزمن و تغییر شکل ناشی از کار زیاد دارد.

همچنین می توان زندگی روزمره شهر را از طریق انبوه سوابق مکتوب حفظ شده در سایت بازسازی کرد. این موارد به شکل هزاران اعلامیه انتخاباتی و صدها تبلت مومی است که عمدتا با معاملات مالی سروکار دارند. موم این قرص ها مدت هاست که ذوب شده است اما اغلب برداشت های قلم بر روی قاب چوبی باقی مانده است. سایر منابع ارزشمند متن شامل علائم ، گرافیتی ، برچسب های آمفور ، مهر و کتیبه های آرامگاه است. این گونه منابع نه تنها به طور معمول برای مورخ در دسترس نیستند بلکه انواع آنها اجازه می دهد بینشی در بخشهایی از جامعه (بردگان ، فقرا ، زنان ، گلادیاتورها) وجود داشته باشد که معمولاً در متون باقی مانده از سنت مانند کتابهای آموخته شده و سوابق حقوقی نادیده گرفته می شوند یا با آنها به سختی رفتار می شود می دانیم که هر سال 40 جشنواره از یک نوع برگزار می شد و شنبه روز بازار بود. به عنوان مثال نقاشی های دیواری به ما می گوید که چگونه یک گلادیاتور "دختران آهی می کشیدند" ، موزاییکی در خانه یک تاجر محلی با افتخار اعلام می کند "سود شادی است" و اصلاحات روی تبلت ها تغییر وضعیت شهروندان در طول زمان را نشان می دهد. با این وجود چیزی بیش از نام و چهره زنده مانده است. شواهد باستان شناسی منحصر به فرد پمپئی به ما نادرترین فرصت ها را می دهد - امکان بازسازی افکار واقعی ، امیدها ، ناامیدی ، شوخ طبعی و حتی نظم این افراد که مدت ها پیش زندگی می کردند.