سریلانکا یک سرزمین عجایب طبیعی با سواحل، کوه ها، بیشه ها، جنگل ها، پلنگ ها، طاووس ها، آبشارها و 26 پارک ملی است. سریلانکا مقصد مورد علاقه مسافرین، خوانندگان، پرندگان عجیب و غریب و عکاسان حیات وحش است. در مورد هفت پارک ملی در سریلانکا اطلاعات بیشتری کسب کنید. تور سریلانکا
یالا
پارک ملی یالا معروف ترین و شناخته شده ترین پارک در این جزیره است. یالا سرزمین پلنگ ها است، حیوانات آزادانه در بوته ها همراه با فیل ها، طاووس و صدها نوع پرنده و حیوانات آزادانه پرسه میزنند. پنج بخش وجود دارد و دو بخش برای عموم آزاد هستند. یالا به عنوان پارک ملی در سال 1938 نامگذاری شد و در 1900 یک پناهگاه حیات وحش شد. پارک ملی یالا در جنوب شرقی کلمبو واقع شده و از ساحل تا جنگل گسترش یافته است.
ویل پاتو
ویل پاتو در شمال کلمبو واقع در نزدیکی شهر Anuradhapura واقع شده است. این پارک برای مخازن (مخازن آب باران) مشهور است که در سراسر منطقه هستند و راه نجات زندگی پرندگان در پارک است. اعتقاد بر این است که Sinhalese باستانی از خانواده سلطنتی هزاران سال پیش در این منطقه زندگی می کردند. ویل پاتو در سال 1938 به عنوان یک پارک ملی نامگذاری شد و در حال حاضر پر از بازدید کنندگان سافاری حیات وحش است. بازدید کنندگان می توانند برای یک روز یا یک شب در یک اردوگاه چادری قرار بگیرند.
مینریا
پارک ملی مینریا خانه "جمع آوری"، مخزن آب باران است که بزرگترین محل ملاقات فیل ها در همه آسیا است. در شمال شرق کلمبو واقع در شمال دشتهای مرکزی، نزدیک شهر پولوناروا است. بهترین راه بازدید از مینریا است که در یکی از اردوگاه های آنجا چادر بزنید. بسیاری از سافاری های جیپ وجود دارد که هر روز به آنجا می روند. مینریا در سال 1997 به عنوان یک پارک ملی نامگذاری شد.
دشت هورتون
دشت هورتون، مرتفع ترین پارک ملی در سریلانکا است و در سال 1988 به عنوان پارک ملی نامگذاری شد. در حدود 2000 متر بالاتر از سطح دریا، دشت هورتون یک مکان عالی برای کوه پیمایی و پیاده روی است. سفر معروف به پایان جهان یکی از جالبترین های جزیره است. دنباله دار می رود از ورودی دشت هورتون ، از طریق جنگل، رودخانه ها، آبشارها و از طریق دشت بوته ها تا زمانی که شما میرسید به پایان جهان، به خواب میروید در زیر دره.
ذخایر جنگل سینهاراجا
ذخایر جنگل سینهاراجا از سال 1978 به عنوان یک پارک ملی نام گذاری شد و همچنین یک میراث جهانی یونسکو است. Sinharaja آخرین منطقه در جزیره با جنگل های انبوه پر باران گرمسیری است. ذخایر جنگل سینهاراجا 50٪ از کل گونه های بومی سریلانکا از پستانداران و پروانه ها را تشکیل می دهد. همچنین در بسیاری از جزایر خزندگان بومی و حشرات وجود دارد. با ذکر اینکه بسیاری از دوزیستان نادر هم وجود دارد.
جزیره کبوتر
جزیره کبوتر یکی از تنها دو پارک ملی دریایی و بهشتی برای غواصان است. دو کیلومتر دور از ساحل Trincomalee در ساحل شرقی، دو جزیره که توسط هزاران کبوتر سنگی احاطه شده است. آخرین صخره های حفاظت شده مرجانی در اطراف زمین های جزیره کبوتر است. این جزایر در سال 1963 به عنوان یک پناهگاه شناخته شد و سپس در سال 2003 به وضعیت پارک ملی بازگردانده شده است. بهترین زمان برای بازدید جزیره کبوتر در ماه های آوریل و سپتامبر است.
گال اویا
گال اویا یکی از کمترین پارک های ملی بهره برداری شده در جنوب سریلانکا است. یکی از جاذبه های ویژه در گال اویا، یک مخزن بزرگ، آب باران ساخته دست بشر است که Senanayake Samudraya نامگذاری شده است. بازدیدکنندگان می توانند با قایق به مرکز دریاچه برسند و در جزیره یک پیک نیک داشته باشند. بازدیدکنندگان همچنین می توانند اعضای قبیله ودا را که هنوز در منطقه زندگی می کنند و شکار می کنند، ملاقات کنند.
پارک های ملی سریلانکا،جنگلهای سریلانکا،حیات وحش سریلانکا،تور سریلانکا،تور کلمبو،تور کندی،تور ترکیبی سریلانکا،طبیعت سریلانکا،جاهای دیدنی سریلانکا،سواحل سریلانکا